Gewichtloos

Als het gaat om het leren kennen van mijn eigen eetgewoonten heb ik eigenlijk geen CalorieChecker, eetmeter.nl, calorieteller of Eettabel nodig. Ik tel al zo lang calorieën dat ik van het gros van de producten in de winkel de calorieën uit mijn hoofd weet. Als ik voor elke calorie die ik ooit genoteerd heb in een dagboekje, eetschema of Excelsheet een euro had gekregen, was ik nu multimiljonair geweest! Ik ben niet zo goed in spelletjes, maar als ooit iemand een televisieformat bedenkt waarbij je punten krijgt door van willekeurige producten de calorieën op te noemen, dan zou ik me onmiddellijk opgeven, want kansrijk voor de hoofdprijs. Kortom, de eerste opdracht die hoort bij het ontrafelen van het geheim van slanke mensen is voor mij verre van nieuw.

Jaren geleden, zo rond mijn dertiende, begon ik met het schrijven van dagboeken. Ik schreef onregelmatig en vaak alleen maar op momenten dat het leven me niet zinde en het roer om moest. Het zijn dan ook bladzijden vol gemopper en zelfbeklag, slordig en slecht geschreven, humorloos en zeker geen oeuvre om trots op te zijn. Zeventien dikke schriften heb ik inmiddels volgeschreven, en op de sporadische momenten dat ik zo’n oud dagboek weer eens ter hand neem vallen me altijd weer twee zaken op.
Om te beginnen stel ik, na een stukje gelezen te hebben, met een milde glimlach vast dat het gelukkig inmiddels een stuk beter met me gaat. Waarmee het nut van dagboeken schrijven zich voor mij trouwens onmiddellijk bewijst. Het is heerlijk om je sores aan een stuk papier toe te vertrouwen om daarna kilo’s lichter en met opgeheven hoofd door te gaan met leven.
Het tweede dat in het oog springt is zijn de honderden aantekeningen omtrent mijn eetgewoonten en mijn gewicht waarmee de bladzijden gelardeerd zijn. Soms dagenlang trouwe lijstjes van ontbijt tot en met diner. Dan weer wekenlang alleen maar achteloos in de kantlijn mijn gewicht genoteerd.
Best ziekelijk eigenlijk. In twintig jaar tijd bijna geen dag die volkomen gewichtloos voorbij ging...

Ik ken mijn eetgewoonten van haver tot gort -al ontbreken die laatste twee jammerlijk aan mijn dieet. En ik weet dus ook zonder hulpmiddelen feilloos waar de pijnpunten zitten.
Gek genoeg zitten die niet zozeer in mijn eetGEWOONTEN. Die zijn namelijk eigenlijk best bescheiden en gewoon. De problemen zitten bij mij juist meer in de ONGEWONE eetgewoonten, de uitspattingen, de extraatjes.
Vertel mij niet dat het gezonder is om volkoren, of om light, of om zonder suiker, of om minder verzadigd vet, of om niet geraffineerd, of om minder zoet te eten. Mijn dagelijks leven is al 100 % volkoren, ik heb nog nooit suiker of melk in de koffie gebruikt, zuivel is bij mij mijn hele leven al mager, ik ben dol op fruit als tussendoortje en frisdrank is per definitie light.

Toch ben ik twintig kilo te zwaar geworden, gemiddeld een kilo per jaar. En die twintig kilo komen natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Nee, de weg naar mijn overgewicht is geplaveid met nachtelijke schranspartijen, etentjes met overdadig alcoholgebruik en stiekeme strooptochten op zoek naar zoetigheid.

Aan mij de schone taak om uit te vinden waarom ik soms zo worstel met de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Mijn eigen geheimen proberen te ontrafelen zodat het leven mij minder overkomt en ik er meer grip op krijg.
Ik denk dat hier voor mij de sleutel ligt naar een meer gewichtloos bestaan.