Nadat Mieke Kosters me vorig jaar eindelijk ervan had overtuigd dat ik draken moest zien te verslaan, ging ik naarstig op zoek naar de Sint Joris in mij. Vroeger, toen ik klein was, zat ik bij de kabouters (nee, geen mannetjes met rode puntmutsjes in het bos, maar een tak van wat tegenwoordig de Scouting heet voor meisjes van 6 tot 12 jaar). Bij de scouting vierden we rond 23 april Sint Jorisdag, een dag die in het teken stond van ridderlijkheid en goed en kwaad. We speelden dan het verhaal van Sint Joris en de Draak na, een nogal christelijk verhaal met een heldenrol voor Joris waarin de Draak het met de dood moest bekopen. In dit verhaal vertegenwoordigt Joris het Goede en de draak het Kwaad.
Waar ik eerder de draken op mijn pad benoemde als mijn "zwakheden" begin ik er meer en meer van overtuigd te raken dat ik niet strijd tegen zwakheden, maar tegen het Kwáád!
En dat vergt uiteraard een heel andere, meer drastische aanpak.
Het kwaad moet geëlimineerd worden. Het kwaad in de vorm van taartjes, zakken chips, pastaschotels, stokbroodjes met kruidenkaas, bitterballen en blokjes kaas moet maar eens een poosje volledig worden uitgebannen. Misschien dat ik ooit nog vriendjes kan worden met mijn draken, maar nu even niet.
Exit Mieke Koster.
Nadat ik de laatste tijd steeds vaker las over Low-Carb dieten en zelfs mijn zusje (ja, daar heb je haar weer) me enthousiast vertelde over het South Beach Dieet heb ik besloten om te proberen me eens een poosje te onderwerpen aan het Low-Carb regime. Ik had hier al een klein beetje ervaring mee opgedaan door middel van het boek van Dokter Frank dat ik een maand of twee geleden uit de bieb heb gehaald. Hierin wordt ook een Low-Carb levensstijl beschreven, en ik ken iemand die daar met veel succes een kilo of twintig mee is kwijtgeraakt. Ik wilde dat ook wel eens proberen, maar al na een paar dagen hield ik het voor gezien. De maaltijden die daarin werden beschreven stonden dermate ver af van mijn normale eetpatroon én van wat haalbaar is voor een werkende moeder met een druk bestaan, dat ik al na drie dagen mijn portie aan Fikkie heb gegeven (figuurlijk dan). Elke dag eieren met spek, dat hield ik nog geen week vol.
Nu is de manco van elk Low-Carb dieet natuurlijk precies dát punt: je mag allerlei dingen niet eten die normaal gesproken wél in je eetpatroon zitten (aardappels, rijst, pasta, brood, fruit) en je mag enorme hoeveelheden eten van dingen die je ervaart als ongezond en dikmakend (vet, mayonaise, eieren, vlees en vleeswaren, boter, kaas). Toch zitten juist in die lijst van wat je mag of zelfs móet eten, zoveel dingen die ik oprecht heel lekker vind, dat ik toch nog eens een poging wilde wagen.
De grootste uitdaging is daarbij voor mij om überhaupt over een normale werkdag voldoende te eten. Thuis ontbijten voor werktijd doe ik nooit, want ik krijg voor negenen geen hap door mijn keel. Ik lunch bijna nooit, prop meestal wel achter mijn bureau een paar boterhammen weg, maar zorg en aandacht aan maaltijden besteden, dat zit overdag niet in mijn patroon. 's Avonds trouwens wel, want ik ben dol op kokkerellen, en dan haal ik het 's avonds dubbel en dwars in met lekker eten en glaasjes wijn.
Maar een regime met louter groente, vlees, eieren en kaas, en zonder wijntjes, chippies, koekjes en mijn onmisbare cola light is toch wel een grote opgave.
Inmiddels ben ik drie dagen bezig en het gaat tot nu toe goed. 's Ochtends maak ik op mij werk iets te eten klaar van groente met kaas of groente met kip. Maandag en dinsdag at ik bijvoorbeeld ijsbergsla met plakjes Beemster kaas als ontbijt, en vanochtend bleekselderij met kipfilet, kerrie mayonaise en 20+ kaas. Als lunch nam ik een keer asperges met rauwe ham en een puntpaprika, daarna ijsbergsla met blokjes kip en paprika en vandaag dezelfde salade als bij het ontbijt. Morgen wordt het iets met sperziebonen die over waren van het avond eten. Op mijn werk staat nog een pakje gerookte kipfiletreepjes, rauwe ham, asperges en Beemster kaas. Dus eigenlijk meer feesteten en snoepen voor mij dan dan ik het idee heb dat ik op dieet ben! Het vergt wat voorbereiding, maar ik doe nu steeds voor twee dagen boodschappen en het gaat prima.
Het schijnt dat er een omslagpunt komt waarbij je in 'ketose' komt. Dit is een lichamelijk toestand waarbij je vetten gaat verbranden in plaats van koolhydraten. Het schijnt dat je dan heel snel afvalt, omdat je lichaam normaal gesproken eerst de koolhydraten verbrandt en daar de energie uit haalt. maar als die koolhydraten er niet zijn, dan begint je lichaam dus direct vet te verbranden als je energie verbruikt. Klinkt geweldig, en ik ben benieuwd wanneer ik "in ketose" geraak. Een toestand die trouwens voor diabetici levensgevaarlijk kan zijn! Maar die een gezond mens een aardig tijdje vol kan houden. Ik zou dit moeten gaan merken door de volgende kenmerken: je gaat uit je mond stinken naar aceton, je plas kan naar aceton gaan ruiken, je hebt geen honger meer en geen trek in zoetigheid, en je voelt je heel energiek. En de toestand is ook nog eens meetbaar met zogenaamde ketostix, die vooral op de markt zijn voor bovengenoemde suikerpatiënten. Ik heb ketostix besteld bij de Vitaminstore, en vandaag kwam het potje binnen. Ik kon natuurlijk niet wachten en heb meteen een ketostix gebruikt door hem in mijn urine te dopen, en guess wat: Ik ben nu al enigszins in Ketose. Weliswaar nog zwakjes, het staafje verkleurde lichtrose, maar kennelijk gebeurt er wel iets. Nu maar wachten tot ik uit mijn bek begin te stinken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten